Rechtszaak gewonnen, vordering toegewezen, maar geen rooie cent krijgen van de tegenpartij. Zoiets komt regelmatig voor. Door de werkgever persoonlijk aansprakelijk te stellen, krijgt een receptioniste na vier rechtszaken toch waar ze recht op heeft: 120.000 euro.
Inge Loneus werkt negen jaar bij belastingadvieskantoor BormansJaVa in Gulpen en Vaals, als begin 2020 corona uitbreekt in ons land. Het advies van de overheid luidt thuiswerken. José Bormans, eigenaar van BormansJaVa, verplicht echter iedereen om op kantoor te werken. En wie toch thuis werkt moet maar verlofdagen inleveren.
Loneus kampt met een broze gezondheid en behoort tot de risicogroep. Op kantoor geen spatscherm, geen raam en geen mogelijkheid om de anderhalvemeternorm te handhaven. De bedrijfsarts adviseert de werkgever om het thuiswerken te faciliteren, maar die weigert. Als de receptioniste zich vervolgens ziek meldt (boezemfibrilleren door stress en onzekerheid) wordt er geen salaris meer betaald wegens vermeende ‘werkweigering’.
De advocaat van Loneus, Vian Vonken (Sijben & Partners), vordert in kort geding achterstallig loon en doorbetaling van het salaris. De rechtbank wijst die vorderingen volledig toe. De werkgever komt echter niet over de brug. Pogingen om beslag te leggen op bankrekeningen of het faillissement aan te vragen, lopen spaak omdat de eigenaar bijvoorbeeld personeel, debiteuren en vastgoed in aparte bv’s heeft ondergebracht.
Verwijtbaar
Vervolgens zet advocaat Vonken een ontslagprocedure in gang. De rechter ontbindt het contract, zodat Loneus in ieder geval aanspraak kan maken op WW of een ziektewetuitkering. Tevens verwijt de rechtbank BormansJaVa ernstig verwijtbaar handelen door de loonbetaling te stoppen, het eerdere vonnis niet na te komen en in strijd te handelen met landelijke coronaregels.
De rechter veroordeelt de werkgever tot betaling van een transitievergoeding, een billijke vergoeding, de wettelijk maximale verhoging van 50 procent en betaling van de procedurekosten. In totaal zo’n 120.000 euro. Bormans weigert echter gehoor te geven aan het vonnis, wegens zogeheten betalingsonmacht.
‘Dit kan niet zomaar, daar mag een werkgever niet mee wegkomen’, is de mening van Loneus en haar raadsman. Reden voor Vian Vonken om nieuwe juridische wegen te bewandelen en in bodemprocedure een externe aansprakelijkheidsprocedure te beginnen. Eentje waarin José Bormans zowel privé en als bestuurder van vijf bv’s aansprakelijk kan worden gesteld.
Betalingsonwil
Volgens de eisende partij is er geen sprake van wat Bormans ‘betalingsonmacht’ noemt, maar van ‘betalingsonwil’. Advocaat Vonken betoogt verder bij de rechtbank dat er sprake is ‘van het bewust frustreren van de verhaalsmogelijkheid door gebruik te maken van meerdere bv’s’.
De rechtbank lijkt de zienswijze te steunen. Als duidelijk wordt dat het oordeel van de rechter in het voordeel van Loneus zal uitpakken en Bormans privé aansprakelijk zal worden gehouden, volgt een overleg op de gang tussen beide partijen. José Bormans zegt toe de hele vordering van 120.000 euro binnen één jaar in vier termijnen te voldoen.
Door door de vennootschapsstructuur met allerlei bv’s heen te breken, is een einde gekomen aan een slepend en voor Inge Loneus soms slopend maar uiteindelijk geslaagd proces.
José Bormans bevestigt dat er een compromis is gesloten, maar onthoudt zich verder van commentaar.
Bron: De Limburger
Frans Dreissen